در ابتدای این بحث ضرورت دارد به مفهوم حکم غیابی بپردازیم و بعداً ببینیم که اعتراض به رأی غیابی چگونه انجام می پذیرد. بلحاظ قانونی رأیی غیابی تلقی می گردد که دو ویژگی داشته باشد.:
۱- ابلاغ حضور در جلسه دادگاه به صورت واقعی صورت نپذیرفته باشد.
۲- خوانده در جلسه دادگاه حاضر نگردیده باشد.
بنابراین اگر ابلاغ به صورت قانونی باشد(مفهوم ابلاغ قانونی این است که مفاد اخطاریه به خود شخص مخاطب ابلاغ نشده باشد بلکه به بستگان وی ابلاغ شده باشد یا در آدرس اعلامی الصاق شده باشد) و خوانده نیز در جلسه دادگاه شرکت نکند رأی صادره غیابی خواهد بود به این مفهوم که در متن رأی نوشته می شود که رأی به صورت غیابی صادر شده و خوانده محکوم علیه حق دارد علاوه بر تجدیدنظرخواهی ظرف مهلت ۲۰ روز از زمان ابلاغ نسبت به واخواهی اقدام نماید.
چنانچه محکوم علیه بخواهد به رأی غیابی اعتراض نماید باید هزینه دادرسی مربوط به اعتراض را پرداخت نماید و سپس پس از قبول واخواهی دادگاه طرفین دعوی را برای یک بار دیگر به جلسه رسیدگی دعوت می نماید و اظهارات و دفاعیات طرفین از جمله دفاعیات واخواه را استماع می نماید و چنانچه واخواه دلایل و مدارک قابل قبولی ارائه نماید که رأی صادره مستدل و مستند صادر نشده دادگاه پس از احراز آن رأی صادره در مرحله بدوی را نقض می نماید و رأی جدید صادر می نماید و چنانچه حقانیت واخواه را احراز ننماید آن گاه حکم به رد واخواهی صادر می نماید. در هر صورت چه رأی به نفع واخواه صادر گردد و چه به ضرر واخواه و در واقع رأی بدوی تأیید گردد، امکان تجدیدنظرخواهی از دادنامه صادره وجود دارد. بنابراین اعتراض به حکم غیابی در همان دادگاه به عمل می آید و دادگاه بر مبنای مدارک و دلایل به آن رسیدگی می نماید.
