کمیسیون ماده ۱۲

حقوقی, مقالات ۱ آذر, ۱۴۰۰ 0

مهرالمثل چیست

مهریه از جمله شروط ازدواج محسوب می‌شود. مهریه یک شرط مورد توافق طرفین است. به اشکال و مقادیر متفاوت به توافق دو طرف می‌رسد. در برخی مواقع هم بدون توافق تعیین می‌شود! در چنین مواردی که مهریه بدون تعیین نوع و مقدار آن مشخص می‌شود، آن را تحت عنوان مهرالمثل مورد بررسی قرار می‌دهند. از جمله سوال‌هایی که در این مورد مطرح می‌شود، می‌توان به این موارد اشاره کرد که در چه زمان و تحت چه شرایطی زن می‌تواند مهرالمثل را مطالبه کند. در این مقاله به توضیح بیشتر این شرایط می‌پردازیم. برای آگاهی بیشتر در این مورد تا پایان با ما همراه باشید.

مهرالمثل

به طور کلی مهرالمثل در مواقعی اتفاق می‌افتد که به هر دلیلی مهریه تعیین شده نباشد. علاوه بر توافق نکردن در مورد مهریه موارد دیگری هم شامل این موضوع می‌شوند. از جمله این موارد می‌توان به مواقعی اشاره کرد که مالی که تحت عنوان مهریه مشخص شده است، قانونی یا شرعی نباشد. در توضیح بیشتر می‌توان چند مثال آورد. به عنوان مثال شخصی که مهریه خود را یک دانه کاه تعیین می‌کند، این مهریه مورد حمایت قانون قرار نمی‌گیرد. از دیگر موارد می‌توان به این مورد اشاره کرد که تعیین مشروبات الکی به عنوان مهریه نیز مورد تایید قانون و شرع نیست. طبق قانون وقتی نکاح دائم جاری می‌شود، اینکه مهریه مشخص و معلوم باشد موردی لازم و ضروری نیست. با توجه به این موضوع بدون تعیین دقیق مهریه هم امکان جاری ساختن صیغه نکاح دائم وجود دارد. در چنین شرایطی بعد از وقوع نزدیکی زن شرایط دریافت مهریه را مستحق می‌شود.  میزان این مهریه تعیین نشده همان مهرالمثل است.

در این قسمت لازم به توضیح است که محقق شدن مهرالمثل ، وجود شرایط خاصی را میطلبد. از جمله این شرایط می‌توان به این مورد اشاره کرد که مهریه مشخص نباشد. یعنی نوع و میزان مهریه به توافق طرفین نرسیده باشد. شرط دیگر که برای این موضوع لازم است، وقوع نزدیکی بین زوج و زوجه است. اگر نزدیکی بین زوج و زوجه اتفاق نیفتد و مهریه آنها هم نامشخص باشد، به این مورد مهرالمتعه می‌گویند. ناگفته نماند که مهرالمثل تنها در صورت وقوع طلاع به زن تعلق نمی‌گیرد. علاوه بر این در صورت فوت یا وقتی که دو شرط لازم وجود داشته باشد نیز به زن تعلق می‌گیرد. به عبارتی دیگر اگر نوع و مقدار مهریه تعیین نشده باشد و بین زوج و زوجه نزدیکی رخ داده باشد، در صورت فوت زوج به زوجه این نوع مهریه تعلق می‌گیرد.

شرایط قانونی مهرالمثل

به طور کلی با مفهوم مهرالمثل آشنا شدید. دانستید که برای اجرای آن باید نکاح دائم و برقراری نزدیکی بین زن و مرد رخ داده باشد. علاوه بر این نباید بین آنها مهریه‌ای تعیین شده باشد. سوالی که در این قسمت مطرح می‌شود این است که شرایط لازم برای تعیین مهرالمثل برای زن چیست؟

_ زن و مرد قبل از نکاح دائم در مورد نوع و مبلغ مهریه توافق نکرده باشند، یا اینکه قبل از تعیین مهریه بین زن و مرد نزدیکی اتفاق افتاده باشد.

_ بنا به دلایل قانونی یا شرعی موردی که زن و مرد به عنوان مهریه روی آن توافق کرده‌اند، قابل قبول نباشد.

_ وقتی که نکاح بین زن و مرد باطل شده باشد. در صورتیکه بین آنها نزدیکی رخ داده باشد و زن از باطل شدن نکاح مطلع نباشد.

به عنوان سخن پایانی باید گفت، در این مقاله به توضیح بیشتر در مورد مهرالمثل پرداختیم. دانستید که برخلاف تصور عموم مردم هنگام نکاح دائم تعیین نوع و مقدار دقیق مهریه لازم نیست. به همین دلیل در برخی موارد بدون تعیین دقیق مقدار و نوع مهریه، نکاح دائم جاری می‌شود.  در چنین مواردی که نوع و مقدار مهریه به توافق طرفین نرسیده باشد، زن مستحق دریافت مهرالمثل می‌شود. ناگفته نماند که برای اجرای مهرالمثل وجود چند شرط لازم است. از جمله شرایط می‌توان به این نکته اشاره کرد که نباید مهریه تعیین شده باشد. علاوه بر این برای اجرای آن باید بین زن و مرد نزدیکی صورت گرفته باشد.

حقوقی, مقالات ۲۶ آبان, ۱۴۰۰ 0

رد مال در فروش مال غیر

فروش مال غیر، مسئله‌ای که خیلی از افراد ممکن است تا کنون با آن مواجه شده باشند. در توضیح فروش مال غیر می‌توان گفت، فروش مال غیر به معنای انتقال و فروش عین مال یا منفعتی مالی است که به خود شخص تعلق ندارد. به عبارتی بهتر در فروش مال غیر شخص نسبت به فروش مالی اقدام می‌کند که مالک آن نیست.

در معامله‌ای که برای مال غیر انجام می شود، اگر شخص خریدار از موضوع آگاه باشد، یعنی بداند که مالی که قصد خرید آن را دارد متعلق به شخص فروشنده نیست و مالک اصلی آن شخص دیگری است، با این وجود مال غیر را خریداری کند اون نیز مجرم شناخته می‌شود. طبق مجازاتی که در مورد انتقال مال غیر وجود دارد با او برخورد می‌شود‌. در این مقاله به توضیح بیشتر در مورد رد مال در فروش مال غیر می‌پردازیم. برای آگاهی بیشتر در مورد حکم این مورد تا پایان با ما همراه باشید‌.

مجازات رد مال در فروش مال غیر

حکمی که در مورد رد مال در فروش مال غیر صادر می شود، تنها یک مورد از مجازات‌های در نظر گرفته شده برای این جرم است. بهتر است به این نکته توجه داشته باشید که فروش مال غیر از نظر قانون حکم کلاهبرداری را دارد. بنابراین مجازات در نظر گرفته شده برای آن نیز مشابه مجازاتی است که قانون برای جرم کلاهبرداری صادر می‌کند.

به طور کلی مجازات در نظر گرفته شده برای این جرم شامل حبس که به مدت یک تا هفت سال است و رد مال به صاحب اصلی مال می‌شود. ناگفته نماند که در قانون جدید که در خصوص کاهش مجازات‌های در نظر گرفته شده برای مجرمان است، حداقل و حداکثر حبس را به نصف کاهش داده است.

شرایط رد مال در فروش مال غیر

سوالی که در این قسمت مطرح می‌شود این است که آیا هر شرایطی شامل حکم رد مال در فروش مال غیر می شود یا خیر؟ در برخی شرایط ممکن است شخصی که مالک مال محسوب می‌شود از فروش مال خود توسط شخص دیگری مطلع باشد. در چنین شرایطی که خود شخص مالک از معامله انجام شده به طور کامل مطلع است، حکم چه می‌شود؟ از دیگر شرایطی که ممکن است در چنین پرونده‌هایی رخ دهد این است که مالک اصلی مال با شخصی که قصد فروش مال غیر را دارد، با یکدیگر هماهنگ هستند.

به عبارتی بهتر مالک اصلی مال و شخصی که قصد فروش مال غیر را دارد شریک جرم یکدیگر هستند. در چنین شرایطی باز هم باید اصل مال فروخته شده به مالک اصلی برگردانده شود یا خیر؟ همه این سوال‌ها در مورد رد مال در فروش مال غیر وجود دارد. با ما همراه باشید تا در مورد شرایطی که به آن انتقال مال غیر گفته می‌شود، اطلاعات بیشتری کسب کنید.

فروش مال غیر به شرایطی گفته می‌شود که در آن شخصی نسبت به فروش مال یا منفعت مالی اقدام کند که مالک‌ آن نیست. در فروش مال غیر مالک اصلی از فروش مال خود توسط شخص دیگری مطلع نیست. در چنین شرایطی قانون برای افرادی که مرتکب جرم شده‌اند، مجازات در نظر می‌گیرد. علاوه بر مجازات در نظر گرفته شده برای افراد مجرم مال باید به صاحب اصلی آن بازگردانده شود.

برای شکایت در مورد انتقال مال غیر می‌توانید به دادسرای عمومی و انقلاب مرجع صالح مراجعه کنید. با پیگیری از این طریق می‌توانید نسبت به بازپس گرفتن‌مال خود اقدام کنید.

اثبات مالکیت در فروش مال غیر

پس از انتقال مال غیر در صورت مطلع شدن مالک اصلی بهترین راه برای بازگرداندن مال از دست رفته این است که مالک اصلی مال، مالکیت خود را به دادگاه ثابت کند. پس از اینکه مالکیت صاحب اصلی ثابت شد، نوبت به آن می‌رسد تا فروش آن توسط متهم که مالک اصلی نیست، نیز ثابت شود. اثبات مالکیت شخص بر روی مال به این معنا است که شخص در دادگاه این موضوع را به اثبات برساند که نسبت به مال ادعا شده از نظر قانونی دارای حق عینی و مالکیت است. بهتر است بدانید در مورد پرونده‌هایی که در مورد انتقال مال غیر وجود دارد، مهمترین رکن آن این است که شاکی مالکیت خود نسبت به مالی که متهم آن را فروخته است را ثابت کند.

به عنوان سخن پایانی می‌توان گفت در این مقاله به توضیح بیشتر در مورد رد مال در فروش مال غیر پرداختیم. دانستید که فروش مال غیر به حالتی گفته می‌شود که در آن شخص نسبت به فروش مالی اقدام کند که مالک آن نیست. در فروش مال غیر مالک اصلی از این معامله بی خبر است. در صورت مطلع بودن مالک اصلی، خود او نیز مجرم محسوب می‌شود. اگر مالک اصلی از فروش مال خود توسط شخص دیگری مطلع نباشد، می‌تواند بنا بر قوانین از شخصی که مال او را بدون اجازه فروخته است، شکایت کند. رکن اصلی شکایت و اثبات ادعا این است که مالک، مالکیت خود نسبت به مالی که بدون اطلاع او فروخته شده است را ثابت کند.

حقوقی, مقالات ۱۶ آبان, ۱۴۰۰ 0

دعاوی موات چیست ؟

زمین های موات را در فقه جزء انفال در نظر می گیرند. این زمین ها از اموال دولتی به حساب می آیند. با توجه به روایت «من احیی ارضا مواتا فهی له » هر شخصی می تواند این زمین ها را تحت مالکیت خود گرفته و آن ها را احیا کند ولی با توجه به شرایط حال حاضر و افزایش جمعیت با سرعت زیاد اجازه مالکیت و احیا این زمین ها از عموم سلب شده است.

حکومت به علت برطرف کردن نیاز های جامعه و تهیه مسکن مناسب برای مردم از این زمین ها استفاده می کند. قانون گذار با کسب اجازه از ولی فقیه، دارای اختیار برای استفاده از احکام ثانویه برای تصویب موادی متناسب با شرایط زمان شده است. لازم به ذکر است که احکام ثانویه استثنا بر احکام اولیه هستند و همان طور که قاعده «الناس مسلطون علی اموالهم » نشان می دهد باید حق مالکیت به وجود آمده بر زمین های موات که به دلیل احیاء به وجود معتبر باشد.

زمین موات با زمین بایر و زمین دایر

اراضی موات یعنی زمین هایی که خشک و بایر و بسان مرده هستندکه مالکی ندارند. این زمین ها با توجه به موارد زیر دسته بندی می شوند:
 ظرفیت
 توان
 نوع کاربری
 شیوه بهره وری
این دسته بندی قانونی شامل سه نوع زمین است:
 دایر
 اراضی بایر
 اراضی موات

زمین دایر

زمین دایر زمینی است که دارای سابقه آبادی و عمران باشد. این زمین ها از گذشته به وسیله کشت و زرع، بنا و اشجار تحت تصرف انسان درآمده اند و انسان از آن بهره مند بوده است. این تصرف و بهره مندی تا به حال به شکل مستمر ادامه دار است.

اراضی بایر

اراضی بایر گروهی از اراضی هستند که دارای سابقه آبادی، عمران و احیا در گذشته هستند. مالکان و متصرفان این زمین ها در گذشته از این زمین ها به واسطه بنا، غرس اشجار و غیره بهره مند شده اند. در حال حاضر مدت زمانی است که این زمین ها مورد بهره مندی قرار نمی گیرند و تصرف آن ها متوقف شده است. این زمین ها در حال حاضر بدون تصرف و معطل رها شده اند.

اراضی موات در مقابل اراضی دایر و اراضی بایر

زمین های موات زمین هایی هستند که نه در گذشته و نه در حال حاضر اثری از آبادی، احیا و عمران در آن ها دیده نمی شود. در تصرف این زمین ها عدم اعراض مالک دیده می شود.

دعاوی اراضی موات از منظر قانون

براساس ماده یک قانون نحوه واگذاری و احیای اراضی که در سال ۱۳۵۸/۰۶ مصوب شده و ماده ۳ قانون زمین شهری که در سال ۱۳۶۶/۰۶ مصوب شده، زمین هایی که معطل مانده اند و مالکان آن ها از آن زمین ها اعراض نموده اند، به وسیله مرجعی تحت عنوان متولی تصرف به اشخاص دارای شرای محرومیت باشند، اعطا می شود.

قانون گذار در تاریخ ۱۳۵۸/۰۴/۰۵ قانونی به عنوان قانون لغو مالکیت اراضی موات شهری و کیفیت عمران آن تصویب کرد. در نتیجه تصویب این قانون به این دلیل که طبق موازین دین اسلام زمین موات جزء دارایی های کسی شناخته نمی شود و در اختیار دولت است و سند های مالکیتی که در حکومت سابق برای زمین های موات در داخل یا خارج محدوده شهری صادر شده، نا مشروع و برخلاف مصالح عامه تشخیص داده شد.

به سبب تصویب این قانون به مالکان اراضی یاد شده اخطار داده شد که در مهلت معین در نظر گرفته شده به احیا و عمران زمین های خود بپردازند. در صورت استنکاف از این امر سند مالکیت ان ها بر این زمین ها باطل شده و اراضی مذکور متعلق به دولت اسلامی خواهد بود.

قانون زمین شهری در دعاوی اراضی موات

قانونی تحت عنوان قانون زمین شهری به تصویب رسید. در این قانون آمده است که اراضی دولتی احیا نشده، اعم از آن زمین هایی که مالک شخصی داشته باشند یا در تصرف ارگان ها بوده اند، متعلق به دولت جمهوری اسلامی ایران است. مسکن و شهرسازی نیز به عنوان متولی این اراضی محسوب می شود.

درباره نحوه استفاده، شیوه واگذاری و کاربری زمین، سازمان مسکن و شهرسازی وظیفه تصدی گری امور مربوط به آن ها را دارد. اغلب اراضی مذکور صرف استفاده در امورات عام المنفعه مانند ساخت مسکن های شهری و روستایی، امور کشاورزی و صنعتی، چرای احشام و امور روستا شده و همچنین بخشی از آن ها به سازمان ها و ارگان ها و اشخاص به منظور تامین مسکن محرومین و فاقد مسکن اختصاص داده دشه است.