خیانت به همسر
خیانت یکی از عواملی است که امروزه با سست گشتن بنیاد¬های خانواده و افزایش روابط اجتماعی ناصحیح و رواج نادرست فرهنگ استفاده از شبکه¬های اجتماعی، متاسفانه در جامعه شیوعی بیشتر از گذشته، یافته است. البته اتفاق دیگری که رخ داده است، این است که با گسترش این روابط نادرست، ظن آن نیز در زوجین امروزی بیشتر شده است. گاهی گفتگوها، پیامک¬ها و یا رفتارهایی رخ می¬دهد که همسر آن را به خیانت تعبیر می¬کند، که در برخی موارد صحیح است اما در مواردی نیز تنها گمانی نادرست است. البته در هر صورت تعاریف خیانت در قانون با تعاریف عامه متفاوت است.
از نظر قانونی زمانی می¬توان حکم بر خیانت داد که توسط زن یا مرد عمل زنا صورت گرفته باشد و ثابت بشود و یا اینکه عملی منافی عفت سر زده باشد که از سوی قاضی به عنوان نشانه¬ای برای خیانت به همسر تلقی شود. به این نشانه¬ها در لفظ قانونی اماره می¬گویند، چنانچه قاضی¬ای اماره¬ای از خیانت ببیند، بنا به نظر و تصمیم خود می¬تواند شدت حکم را مشخص کند. چنانچه اثبات شود که زن یا مردی با شخصی که بر او شرعا حلال نبوده است زنا کرده، همسر او می¬تواند از او شکایت حقوقی و یا شکایت کیفری نماید. در صورت اثبات جرم، حکم خیانت به همسر بنا به نوع و جزئیات آن، اینکه قاضی رابطه را زنای محسنه، غیر محسنه و زنای با عنف، تشخیص دهد، می¬تواند اعدام، سنگسار و یا تبعید باشد.
مجازات خیانت به همسر چیست؟
اما در خصوص مجازات¬های مربوط به خیانت، بنا بر حقوقی یا کیفری بودن شکایت می¬تواند متفاوت باشد، همچنین بر اساس شواهد و اثبات قطعی خیانت می¬تواند متفاوت باشد. چنانچه شاکی بتواند ثابت کند که همسرش با رابطه¬ی زنا به او خیانت کرده و شواهد و مدارک مستدل داشته و به دادگاه ارائه کند، از نظر حقوقی می¬تواند حق طلاق را از دادگاه بگیرد و در شکایت کیفری می¬تواند منجر به حکم اعدام، قصاص و تراشیدن موی سو و تبعید شود. البته شاکی باید این را مد نظر داشته باشد که چنانچه اتهام زنا مطرح کند اما نتواند آن را اثبات نماید، متهم می¬تواند اعاده¬ی حیثیت نموده و شکایت قذف یا تهمت کند و این می¬تواند برای شاکی مجازات به همراه داشته باشد.
همچنین اگر کسی از همسر خود برای خیانت شکایت کند، الزاما نیاز به اثبات زنا نیست، بلکه تمام رفتارهای اشتباه و نشانه¬هایی که حاکی از رفتارهای ناشایست و خلاف اخلاق و روابط نادرست باشد، می¬تواند نشان¬دهنده¬ی خیانت باشد و تا نود ضربه شلاق در پی دارند. برای مثال چنانچه همسر پیام¬های ناشایست و یا تصاویر ناشایست و از این قبیل رفتارها داشته باشد. البته افراد باید این را در نظر داشته باشند که نباید صرفا براساس ظن و گمانی که می¬تواند برپایه¬ی سوء تفاهم باشد چنین شکایاتی کنند. گاهی همسران ممکن است به بعضی از رفتارها حساسیت داشته باشند و در نهایت آن¬ها را مصداق خیانت حساب کنند اما در حقیقت مسئله¬¬ای وجود نداشته باشد و سوء تفاهمی باشد، نتیجتا شایسته است که زوجین با یکدیگر گفتگو کنند و حساسیت¬های یکدیگر را در نظر بگیرند.
تصورات نادرست پیرامون حکم و مجازات خیانت به همسر
بسیاری از افراد تصورات نادرستی از مطرح کردن مسئله¬ی خیانت و احکام آن در دادگاه دارند و هم زنان و هم مردان، تصورات اشتباهی در این خصوص دارند، خصوصا در زمانی که زوجین به اختلاف رسیده¬اند و قصد جدایی از یکدیگر دارند. بسیاری از مردان فکر می¬کنند با زدن اتهام خیانت به همسرشان می¬توانند از پرداخت مهریه¬ی او و دیگر تعهدات مالی مانند نفقه و … معاف شوند و یا زنانی که تصورات نادرستی پیرامون حضانت فرزند و یا دیگر مسائل را مرتبط با خیانت می¬دانند. تعدادی از این تصورات نادرست عبارتند از:
1- اثبات خیانت پرداخت مهریه را از بین نمی¬برد، مهریه¬ امری بوده است که در موقع عقد مقید شده است و باید در همان زمان پرداخت می¬شده و این مسئله ربطی به کیفیت زندگی¬ای که با آن عقد ایجاد شده و اینکه بعدها چه اتفاقاتی رخ داده است ندارد. متاسفانه بسیاری از آقایون این تصور نادرست را دارند و حتی در مواردی مشاهده شده است که عده¬ای اینگونه برای همسران خود پاپوش و موقیت¬های ساختگی ایجاد کرده¬اند که این مسئله نه تنها خلاف اخلاقیات است، بلکه آن¬ها را به هدفشان نیز نمی¬رساند و باید کماکان مهریه را نیز بپردازند.
2- اثبات خیانت به همسر همچنین مرد را از پرداخت نفقه معاف نمی¬کند، نفقه از حقوق زن است و تا زمانی که زن تمکین می¬کند به او تعلق می¬گیرد. همچنین اثبات خیانت تنها نمی¬تواند حق اجرته المثل را از زن سلب کند.
3- اثبات خیانت نمی¬تواند در حق حضانت و همچنین حق دیدار از فرزند موثر باشد، در هر صورت پدر یا مادر حق دیدار با فرزند خود را دارد و اثبات خیانت تنها در صورتی که مشخص کند شخص مشکلات و عدم صلاحیت اخلاقی دارد، می¬تواند در گرفتن حق حضانت موثر باشد.