اگر زوجه در طول زندگی مشترک و در خانه همسر خود کاری به جز تمکین خاص و تمکین عام به دستور شوهر انجام داده باشد مستحق پاداشی است که به آن اجرت المثل می گویند.
مستندات اجرت المثل
۱- ماده ۳۳۶ قانون مدنی: هر کس به حسب امر دیگری اقدام به عملی کند که عرفاً برای آن عمل اجرتی بوده یا آن شخص عادتاً مهیای آن عمل باشد، عامل مستحق اجرت المثل خود خواهد بود مگر اینکه معلوم شود قصد تبرع داشته.
۲- بند الف تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات طلاق مصوب ۷۱ چنانچه زوجه کارهایی را که شرعاً بر عهده وی نبوده به دستور زوج و با نداشتن قصد تبرع انجام داده باشد و برای دادگاه ثابت شود دادگاه اجرت المثل کارهای انجام شده را محاسبه و به پرداخت آن حکم می کند.
شرایط تعلق اجرت المثل
۱- زوجه نباید قصد تبرع داشته باشد و به دستور زوج انجام داده باشد.
۲- درخواست طلاق نباید از سوی زوجه باشد
۳- درخواست طلاق از سوی زوج نباید ناشی از تخلفات زوجه باشد
۴- اگر زوجه ضمن عقدنامه شرط مالی برای خانه داری داشته باشد مستحق اجرت المثل نیست
شرایط تعلق نحله
شرایط تعق نحله مانند تعلق اجرت المثل است یعنی مشروط به تقاضای مرد برای طلاق است و نیز تقاضای مرد نباید ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتاری وی باشد.
نکته: اگر به هر دلیل امکان تعیین اجرت المثل نباشد مانند اینکه زن قصد تبرع و فعالیت رایگان داشته نوبت به نحله می رسد و نسبت به تعیین نحله اقدام می شود. بنابراین نمی توان هم تقاضای نحله نمود و هم اجرت المثل.
نکته: مطالبه اجرت المثل و نحله پس از طلاق می باشد بدلیل ایجاد مشکلات برای زوجه با توجه به استحضار نظر مجمع تشخیص مصلحت نظام به موجب قانون تفسیر تبصره های ۳ و ۶ قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق ۱۳۷۱ مقرر کرد منظور از کلمه پس از طلاق از ابتدای تبصره ۶ قانون اصلاح پس از احراز عدم امکان سازش توسط دادگاه است. بنابراین قبل از وقوع طلاق می تواند حق الزحمه کارهایی را که شرعاً به عهده آن نبوده را دریافت نماید.
