اصولاً ازدواج اتباع بیگانه تابع قانون کشور ایران نمی باشد زیرا این دسته از مسائل در حیطه احوال شخصیه قرار می گیرند احوال شخصیه مواردی است که روابط خصوصی طرفین را تشکیل می دهد مواردی از قبیل ارث، وصیت، ازدواج، طلاق، در چارچوب احوال شخصیه قرار می گیرد و بر اساس قانون مدنی چنین مواردی تابع قانون کشوری است که زن و شوهر تابعیت آن کشور را دارند. بنابراین چنانچه طرفین سند و مدرک داشته باشند که مطابق قانون کشور متبوع، آنها را زن و شوهر بشناسد زمانی که در ایران اقامت دارند، مطابق قانون حقوق و تکالیف فی مابین زن و شوهر بر اساس همان قانون تعیین خواهد شد.
علاوه بر این اخیراً قانونی به تصویب رسیده است که به موجب آن فرزندان مادران ایران می توانند تحت شرایطی تابیعیت ایران را کسب نمایند اما تا زمانی که تابعیت ایران را کسب ننموده اند تابع قانون دولت متبوع پدر خود می باشند.
بنابراین آنچه مشخص است این که اتباع بیگانه در خصوص مسائل مربوط به ازدواج و طلاق تابع قانون کشور متبوع خود می باشند و صرف وجود دلیلی مبنی بر ازدواج زن و مرد در این خصوص کفایت می نمایند همانطور که چنانچه یک زن و شوهر ایرانی در کشور دیگری اقامت داشته باشند همچنان قانون ایران حاکم بر روابط شخصی آنها می باشد.
